Tarkowo Górne – jest położone 5 km na północ od Złotnik Kujawskich. Najstarsze ślady osadnictwa w rejonie tej wsi są związane z kulturą pucharów lejkowatych z II połowy IV tysiąclecia p. n. e. Z okresu około 2800-2500 lat p. n. e. pochodzi gliniane wyobrażenie czterokołowego wozu znalezione w Tarkowie. Do kultury amfor kulistych zaliczany jest „skarb bursztynowy” znaleziony w tej wsi. Po raz pierwszy Tarkowo pojawia się w źródłach w roku 1489. W tym okresie wieś leżała w powiecie bydgoskim, należała do parafii w Lisewie Kościelnym i stanowiła własność szlachecką. W 1583 roku Tarkowo należało do Piotra Sośnickiego, który miał tu 6 łanów. Osada wchodziła w skład parafii pęchowskiej. W połowie XVIII wieku Tarkowo należało do sędziego grodzkiego inowrocławskiego Bartłomieja Kraszewskiego h. Jastrzębiec i jego żony Elżbiety z Wolskich. Następnym właścicielem wsi był Jan Kraszewski, prezes Trybunału w Bydgoszczy z żoną Anną z Poleskich.

Dane opracowano na podstawie prac Pana Piotra Woźniaka i Pana Grzegorza Webera oraz innych dostępnych materiałów źródłowych