Kobelniki – wieś ta prawdopodobnie była spokojną osadą służebną. Wiadomości o niej zaginęły w mrokach dziejów. Najwcześniejsze wzmianki pisane dotyczą XVIII w., albowiem w 1792 r. wieś była własnością Stanisława Paruszewskiego i jego rodziny. W 1843 włodarzył nią Julian Qpolski. Kolejnymi właścicielami byli: Adolf Hentelmann /1847/, Julian Knopf /1856/, Diederich Middendorf /1857/. Od 1891 - 1903 dobrami włodarzył Artur Rumer. Wśród kolejnych właścicieli można spotkać polsko brzmiące nazwiska Karola Sołtyńskiego w 1908 r. oraz Johanna Kozłowskiego w 1910 r., którego rodzina dziedziczyła Kobelniki do 1939 r. Po wojnie dobra przeszły na skarb państwa. W zapisach można spotkać bardzo niewiele informacji o parku przydworskim. Miał on powierzchnię 1,0 ha i znajdował się w południowej części zabudowań. Założony został prawdopodobnie na początku XIX w. Najstarsze zachowane jeszcze w latach 70 - tych drzewa liczyły 200 lat. Był to zapewne park stworzony przez znawców sztuki, posiadających znakomitą wiedzę dendrologiczną. Dowodem na to była różnorodność gatunków drzew i krzewów. W parku występowały gatunki roślin nie spotykane w naszym rejonie. Były tam cisy, modrzew europejski, daglezja zielona, chojna kanadyjska, cyprysik błotny, jodła kalifornijska, jodła biała, klony (pospolity, polny, tatarski, srebrzysty, czerwony) oraz jałowce (chiński, sabiński, wirginijski). Park zajmował powierzchnię w kształcie zbliżoną do prostokąta, od zachodu, południa i wschodu otaczały go pola. Granicę północną stanowiła droga dojazdowa do majątku. Droga biegła wzdłuż brzegów dwóch zbiorników wodnych podkreślając walory krajobrazowe włości. Obecnie park jest bardzo zniszczony.