Jordanowo – znane również pod nazwą Jordanówko, wieś 4 km na zachód od Złotnik Kujawskich. Wieś ta niegdyś należała do kasztelanii inowrocławskiej, a następnie do powiatu bydgoskiego. Jordanowo było własnością kapituły kolegiackiej w Kruszwicy i wchodziło w skład parafii w Dźwierzchnie. Dnia 21 VIII 1544 roku kapituła kolegiacka w Kruszwicy darowała kapitule katedralnej we Włocławku wsie: Jordanówko (Jordanowo) i Krążołkowice (Krężoły). Już dnia 25 VIII 1544 roku kapituła katedralna zamieniła z Janem Raciąskim nowo pozyskane wsie: Jordanówko (Jordanowo) i Krążołkowice (Krężoły) w powiecie bydgoskim na wieś Murzynek w powiecie inowrocławskim. W roku 1615 dziedzicem Jordanowa był Wojciech Mirciński (Mierczyński) h. Jastrzębiec, wojski inowrocławski ( zmarły w roku 1619). W XVIII wieku właścicielem wsi był Jan Aleksander Kraszewski h. Jastrzębiec (1730 – 1787), generał – major wojsk koronnych, pięciokrotny poseł na sejmy.

Wieś ta leżała przed wiekami w pobliżu ważnego traktu, który prowadził z Inowrocławia przez Tuczno, Łabiszyn do Bydgoszczy. Mogła być ważnym ośrodkiem lecz wzmianki historyczne niewiele o niej mówią. Tereny te należały do wielkich rodów kujawskich, herbu Leszczyc, Kościesza czy Szeliga. Jednym z wielu właścicieli Jordanowa był Jan Aleksander Kraszewski, żyjący w latach 1730 - 1787. Posłował on do Warszawy ze skargą na ucisk pruski. W wyniku czego skonfiskowano mu m.in. wieś Jordanowo. Wzmianki o folwarku w Jordanowie pojawiły się w ostatnich latach XIX w. Była to wieś włościańska, licząca w 1885 r. 96 mieszkańców i 6 domów. Właścicielem majątku był wówczas Ludwik Kramer, folwark obejmował 644 ha. W okresie międzywojennym do roku 1939 włodarzył w niej Bruno Kramer. O nim to barwnie opowiada legenda o "Kulawym psie Kramera". Obok pól uprawnych do majątku należał przepiękny park z bogatym drzewostanem. Rosły w nim potężne stare buki, dęby, jodły i wiele innych rzadkich gatunków drzew, ściętych pazerną ręką powojennych notabli. W parku usytuowany był cmentarz rodzinny Kramerów, z którego pozostały słupy bramy głównej oraz ślady mogił i nagrobków. Pałac, będący w opłakanym stanie, powstał prawdopodobnie w początkach XX w. Położony w zachodniej części wsi, nad południowym brzegiem jeziora Jordanowo.